De theemeesters

 

Eens niet eens zo heel lang geleden was er een theemeester uit een land waar de taal een ander was op bezoek in een land waar hij de taal niet van sprak. In het land waar hij vandaan kwam werd er met thee soms meer gezegd dan met woorden. Hij werd gastvrij ontvangen door een vrouw die meer wilde weten en een man made in  China, beiden sloegen ze hem nieuwsgierig gaden.

 

Ze namen de theemeester mee naar de mooiste dingen die hun land te bieden had en brachten hem gerechten die hij nog nooit in zijn leven had gezien of gegeten. De man made in China sprak op voorname toon honderd uit over  dat wat er te zien of te proeven viel.

Het viel de vrouw die meer wilde weten op dat de theemeester vaak in zijn handen klapte, soms klapte hij heel uitbundig en liet hij zijn gezicht opgetogen dansen, soms klapte hij heel ingetogen terwijl zijn gezicht van kalmte sprak. Op andere momenten maakte de thee meester een diepe buiging, de vrouw die meer wilde weten en de man made in China bogen dan keurig mee al wist de vrouw die meer wilde weten soms niet goed waar ze voor bogen, ondertussen ratelde de man made in China fijn verder in een taal die de theemeester niet sprak.

 

Maar soms was de theemeester helemaal stil, zijn gezicht leek dan streng bevroren, maar in zijn ogen dacht de vrouw die mee wilde weten een diepe droefheid te zien. De man made in China ratelde dan fijn verder in een taal die de theemeester niet sprak.

 

Na enkele dagen wilde de theemeester graag iets laten zien van het land waar de taal een andere was.  Op een plaats waar tafels stonden en mensen eten deelde begon de theemeester druk te gebaren. De vrouw die mee wilde weten en de man made in China sloegen hem nieuwsgierig gaden. De theemeester schoof tafels en stoelen aan de kant, regelde een kan met warm water en nam van een tafel een groot kleed en legde dat zorgvuldig op de grond. Heel ingetogen klapte de theemeester in zijn handen en maakte een diepe buiging voor het kleed, uit een tas van plastic haalde de theemeester voorzichtig een eenvoudig houten kistje. De theemeester draaide zijn rug naar het kleed, liet met een simpel gebaar zijn schoenen achter en stapte voorzichtig op het kleed. Hij droeg het eenvoudige houten kistje naar het midden van het kleed, ging daar op zijn knieën zitten en opende langzaam het houten kistje.

 

Een voor een haalde hij, met veel respect, de dingen uit het eenvoudig houten kistje, een eenvoudig houten lepeltje, een eenvoudig houten kloppertje, een eenvoudig aardewerken doosje en een eenvoudig aardewerken kom.

De vrouw die meer wilde weten en een man made in  China sloegen de theemeester aandachtig gaden. Ik weet wat er gebeuren gaat rattekde de man made in China, Ik heb er al zo veel over gelezen en al veel van gezien, bovendien drinken ze in China ook veel thee.

Met een klein maar uitnodigend gebaar vroeg de theemeester aan de vrouw die meer wilde weten en de man made in China om ook op het kleed te komen.

 

De vrouw die meer wilde weten draaide haar rug naar het kleed en probeerde met veel moeite haar schoenen achter te laten, het voelde lang niet zo simpel als dat ze het de theemeester had zien doen en begreep de jaren van oefening die aan dat simpele gebaar vooraf waren gegaan. De man made in China sloeg haar aandachtig gade en besloot om niet zo te stuntelen in de ogen van de theemeester en knielde neer op het kleed en hield zijn beschoeide voeten keurig net buiten het kleed. Uiterst tevreden over zijn doordachte handeling zag de man made in China niet dat het gezicht van de theemeester voor een moment bevroor.

 

De theemeester nam  met het eenvoudig houten lepeltje een klein bergje groen poeder uit het eenvoudig aardewerken potje en met een klein krachtig gebaar viel het bergje groen poeder met een zachte plof in het midden van de eenvoudig aardewerken kom.

Dat is theepoeder fluisterde de man made in China, in China gebruiken ze blaadjes ratelde hij fijn verder. De theemeester schonk zorgvuldig wat water in de kom en pakte de eenvoudig houten klopper en met steeds kleine worden de cirkels klopte de theemeester het groene poeder en water tot een groen schuimende thee. Wanneer je blaadjes gebruikt hoef je niet te kloppen fluisterde de man made in China fijn verder. De vrouw die meer wilde weten luisterde alleen nog naar de simpele gebaren van de theemeester waarvan ze begreep dat die waren voorafgegaan door jaren van oefening.  De theemeester gaf haar de eenvoudig aardewerken kom en gebaarde haar die te bewonderen en dan voorzichtig zo te draaien dat de eenvoudig aardewerken kom een halve slag was gedraaid. De vrouw die meer wilde weten begreep niet goed wat het betekende maar begreep goed dat er een diepere betekenis achter het simpele gebaar schuil ging. De theemeester hield een denkbeeldige kom aan zijn lippen en nam twee stille slokken wachten toen een moment en kantelde de onzichtbare kom voor een derde maal en slurpte het laatste beetje verzonnen thee. De vrouw die meer wilde weten herhaalde het gebaar met de eenvoudig aardewerken kom terwijl de man made in China  het ritueel van commentaar voorzag. “Ook in China slurpen ze ook hun thee, sprak de man made in China gewichtig “het is zelfs zeer beleeft om veel te slurpen.”

 

De theemeester nam de lege kom aan van de vrouw die meer wilde weten aan en poetste met een elegant gebaar de kom schoon. Voorzichtig schoof de theemeester een stukje op en met een vriendelijk gebaar nodigde hij de vrouw die meer weten wilde uit om zijn plaats in te nemen. Onhandig herhaalde zij de gebaren die ze de theemeester had zien maken, het bergje groene thee plofte niet maar stoof een beetje in de kom en ook het water klotste. Met de klopper probeerde ze uit alle macht het groenen nat tot schuim te kloppen en bij de eerste voorzichtige bubbeltjes klapte de theemeester uitbundig in zijn handen. De vrouw die meer weten wilde glimlachte verlegen en begreep goed dat het een aanmoediging was om veel te oefenen. Ze overhandigde de eenvoudig aardewerken kom aan de man made in China die hem zonder draaien blikken of blozen aan zijn lippen zetten en in drie slurpende slokken leeg dronk. De man made in China zetten de kom naast zich neer en stond op om zijn knieën weer beweging te geven. Er zorg voor dragen dat zijn schoenen netjes buiten het kleed bleven boog hij stijfjes naar de theemeester en verdween. Achter het bevroren gezicht zag de vrouw die meer weten wilde de ogen van de theemeester droevig worden. De vrouw die meer wilde weten wist niet goed wat te doen boog diep voor de theemeester en keek toe hoe hij het eenvoudig houten lepeltje, het eenvoudig houten kloppertje, het eenvoudig aardewerken doosje en de eenvoudig aardewerken kom met veel respect weer terugstopte in het eenvoudig houten kistje.

 

Samen vouwde ze het kleed weer op en schoven de tafels en stoelen zo als of er nooit iets anders was gebeurt dan het delen van eten.

De vrouw die meer wilde weten dacht nog vaak en lang na over haar ontmoeting met de theemeester, de man made in China ratelde fijn tegen een ieder die het horen en niet horen wilde over zijn kennis van het ritueel van thee.

 

En de theemeester, die liet met een simpel gebaar zijn schoenen achter en was dankbaar dat hij weer thuis was in het land waar hij de taal van sprak en begreep goed dat hij na alleen veel oefening het land waar hij te gast was geweest zou kunnen begrijpen.