SOLUTION

 

Logline

Gevangen tussen twee werelden raakt een jongen verstikt in clichés. Als kunstenaar zoekt hij een uitweg uit zijn psychoses en vind hij uiteindelijk zichzelf en liefde in de armen van een prostitué.

 

Synopsis

Dit is het verhaal van MC, een jonge zwarte man. Zijn biologische zwarte vader zit gevangen in de Bijlmerbajes.  Zijn moeder trouwde opnieuw met een blanke makelaar en ze vertrokken uit de Bijlmer naar ’t Gooi.

 

MC groeit op in welvaart maar voelt zich een vreemde in het nieuwe gezin.

Hij rebelleert al jong tegen de, in zijn ogen, witte welvaart. Passief agressief neemt hij alles wat hem geboden wordt om er vervolgens achteloos mee om te gaan, voor hem lijkt niets werkelijke waarde te hebben.

 

Hij zoekt zijn zwarte roots in de Bijlmer, maar ook daar vind hij niets van waarde. Verscheurd  tussen zijn Bijlmer roots en zijn Gooi opvoeding, zoekt hij antwoorden in kunst.

We ontmoeten hem wanneer hij vlak voor de presentatie van zijn eerste grote installatie totaal het pad kwijt raakt. 

 

Hij neemt zijn toevlucht in een verlaten fabriekspand waar hij als installatie kunstenaar een antwoord zoek in zijn verwarring.

Door het hele verhaal is het “G” die hem aanspoort en vragen stelt via tekst op verschillende plekken, een stem die MC liefst negeert.

Zijn bescherming vind hij aan de borst van vrouwen, zijn beschermende moeder en Didi, een prostitué  die de harde kant van het leven goed kent.

 

Korte psychotische episodes maken dat hij steeds verder van de werkelijkheid afglijd.

Maar wat is de werkelijkheid eigenlijk? Alle stereotype over zwart en wit – rijk en arm lijken inwisselbaar.

Langzaam dringt het tot hem door dat hij in clichés denkt, dat hij, door aan clichés waarde te hechten, ze  ook zelf in stand houd.

Wanneer Didi hem de rug toe keert ziet hij nog maar een keuze. Springen.

 

Hij verbrand zijn kostbare clichés  over zwart en wit  en wat goed en slecht was uit zijn jeugd en springt.

De opening van zijn installatie heeft op het eerste gezicht veel weg van een begrafenis. In de kale fabriekshal komen mensen in sombere kleding samen, terwijl keurig geklede hostesses als gastvrouw zich over het publiek bekommeren.

Uiteindelijk  mag de bezoeker zichzelf een uitweg snijden uit zijn eigen cliché denken.